SYNTEZA ORĘDZIA Z MEDZIUGORJA (1)
O. Guy Verhaegen, sj
PLAN ŚWIATOWEGO POKOJU
ORĘDZIE KRÓLOWEJ POKOJU:
nawrócenie – wiara – miłość – modlitwa
Spis treści części pierwszej:
Wprowadzenie
Prezentacja i plan
Pedagogia Maryi
I. FUNDAMENTY ŚWIĄTYNI. PLAN BOŻY. NASZA ODPOWIEDŹ I ZAGROŻENIA ZE STRONY SZATANA.
Rozdział 1: Plan Boży
a. Wezwanie do współpracy w tym planie
b. Pierwszy cel planu: pokój i pojednanie
Rozdział 2. NASZA ODPOWIEDŹ: WIARA, MIŁOŚĆ, ŚWIĘTOŚĆ.
a. wiara
b. miłość
c. świętość
Rozdział 3: ATAKI SZATANA
1. Szatan istnieje i działa pomiędzy nami
2. Szatan atakuje przede wszystkim tych, którzy usiłują odpowiedzieć na wezwanie Maryi i rozszerzać jej orędzia.
3. Jego plan polega na wprowadzeniu zamętu w dzieło Boga i na niszczeniu go.
4. Świat jest wielkim polem walki pomiędzy Bogiem i szatanem.
5. Broń polecana przez Maryję (a. Ubóstwo; b. Miłość; c. Pokora)
WPROWADZENIE
Celem, jaki sobie postawiliśmy, było zaprezentowanie istoty orędzi Maryi w Medziugorju, w sposób jak najprostszy. Ponad wielkim wołaniem rzuconym przez Królową Pokoju w celu wezwania świata do nawrócenia, do pojednania i do pokoju, orędzia Maryi wyznaczają drogę prowadzącą widzących, parafian z Medziugorja i wszystkich chrześcijan «do samej głębi życia duchowego» (25.07.88). Chcemy właśnie tę drogę uchwycić.
Orędzia zostały pogrupowane zgodnie z tematami ocenionymi jako najważniejsze. Każdy temat jest krótko wyjaśniony, zarysowano też jego kontekst biblijny. Zespół tematów został uporządkowany zgodnie z określonym planem dla ułatwienia zrozumienia. Dokonano jedynie wyboru orędzi dla naświetlenia różnych aspektów tematu. Nie staraliśmy się, by przegląd ten był pełny.
PREZENTACJA I PLAN
Nie czyniliśmy różnicy pomiędzy orędziami adresowanymi do poszczególnych widzących, do parafian czy też do chrześcijan całego świata. Tak samo jak czyni się to w odniesieniu do Biblii, uznaliśmy, iż wszystkie te orędzia odnoszą się do każdego z nas. Nie przestrzegaliśmy porządku chronologicznego i na tym samym poziomie postawiliśmy orędzia z roku 1981, 1985 jak i z 1990.
Orędzie Maryi zostało porównane do budowy świątyni, jaką Bóg wzniósł pośród nas i w nas i która posiada fundamenty, pięć głównych kolumn oraz dach. Jej fundamentami są podstawy całego chrześcijańskiego życia: Plan Boży, pokój i pojednanie, nasza odpowiedź, wiara, miłość oraz świętość. Fundamentom tym zagraża szatan usiłujący zniszczyć dzieło Boga. Pięcioma kolumnami są główne metody walki chrześcijanina: modlitwa, Słowo Boże, post, sakramenty Pojednania i Eucharystii. Kopułę stanowią drogi duchowego dojrzewania chrześcijanina: oddanie się Bogu i Maryi, świadectwo, otwarcie na działanie Ducha Świętego oraz radość. A jednak świątynia nasza nie jest pełna. Brak jej drzwi, okien, ozdób. Czytelnik odnajdzie je czytając pełny tekst orędzi. Jedynie one będą mogły przed nim odkryć pedagogię Maryi, Jej miłość, cierpliwość, czułość, jak i całe bogactwo drogi duchowej wytyczonej przez Nią.
PEDAGOGIA MARYI
Chrześcijanom, którzy dziwią się, dlaczego Maryja objawia się nadal codziennie, od 10 lat w Medziugorju, podczas gdy inne wielkie objawienia trwały zaledwie kilka tygodni lub miesięcy, Maryja odpowiada, że przyszła, aby nas wychować. «Przyszłam – mówi – aby was nauczyć modlić się». Kiedy mówi «was» oznacza to w pierwszej kolejności widzących, następnie od 1984 roku parafian z Medziugorja, lecz również pielgrzymów i wszystkich tych, którzy przyjmą Jej pouczenie.
Maryja przyszła wychować, a więc kochać, dalej – pomóc wzrosnąć w wierze i miłości oraz oczekiwać z nieskończoną cierpliwością powolnego rozwoju życia fizycznego, psychicznego, duchowego, przystosowywać się bez przerwy ze słodyczą i cierpliwością do niezliczonych i zmieniających się wydarzeń radosnych lub bolesnych, napięć i kryzysów, odrzucenia lub wspaniałomyślnej wierności widzących i parafii. Wychowywać, a więc niestrudzenie powtarzać te same rzeczy aż do momentu, kiedy wnikną w serca Jej dzieci i przemienią je.
CZĘŚĆ I.
FUNDAMENTY ŚWIĄTYNI. PLAN BOŻY, NASZA ODPOWIEDŹ I ZAGROŻENIA ZE STRONY SZATANA.
Rozdział 1. PLAN BOŻY
a. Wezwanie do współpracy w tym planie
Maryja mówi często o «Planie Bożym» lub o Swoim «Planie». Cel i główny zarys tego Planu został dany 27 czerwca 1981 roku: «Pokój, pokój… Tylko pokój. Trzeba, by ludzie pojednali się z Bogiem i między sobą. Dlatego właśnie trzeba wierzyć, modlić się, pościć i spowiadać się.»
Szczegóły tego Planu będą ujawniane stopniowo tym, którzy przyjmą orędzia i włączą się w ten Plan. Widzącym przekazała:
«Bądźcie cierpliwi, wszystko odbywa się zgodnie z Planem Bożym. On dokona wszystkiego, co przyobiecał. Niech wszyscy się modlą, nawracają i czynią pokutę.» (21.04.82)
«Módlcie się, gdyż szatan wciąż pragnie pogmatwać moje plany.» (11.08.84)
«Módlcie się wraz ze Mną, aby Plan Boży mógł się urzeczywistnić.» (24.10.84)
«Drogie dzieci, pragnę, abyście zrozumiały, że Bóg wybrał każdego z was, by go użyć w wielkim planie zbawienia ludzkości. Wy nie możecie pojąć, jak wielka jest wasza rola w planie Bożym.» (25.01.87)
«Pragnę, drogie dzieci, abyście mi pomogły, żeby zrealizowało się wszystko, co Bóg zaplanował w tej parafii. Jeżeli się nie modlicie, nie będziecie mogli odkryć mojej miłości i planów, które Bóg ma wobec tej parafii i wobec każdego z was.» (25.11.87)
«Wzywam was, byście swoimi modlitwami pomogli Jezusowi w urzeczywistnieniu wszystkich planów, które zamierza tu zrealizować. Przynoście też ofiary Jezusowi, aby się spełniło wszystko tak jak zaplanował.» (9.01.86)
Rozpoznajemy w tym tajemnicę lub tajemny plan, o jakim mówi Biblia, szczególnie św. Paweł, pragnienie Boga zbawienia wszystkich ludzi, ten sekretny plan, jaki Bóg trzymał od początku w ukryciu dla całej ludzkości, lecz który stopniowo odsłaniał Izraelowi i w pełni zrealizował w Jezusie Chrystusie i Jego Kościele. Ten tajemniczy plan tak okazały i wspaniały wobec wszystkich ludów, polega na poddaniu wszystkiego, co na niebie i tego, co na ziemi jedynie Chrystusowi. Tajemnica ta ujawniana jest tylko tym, którzy do Niego należą (por. Kol 1,26-27; Ef 1,9-10).
b. Pierwszy cel planu: pokój i pojednanie
W centrum Bożego Planu, do współdziałania w realizacji którego zaprasza nas Maryja, znajduje się pokój. Oto naglące i pełne powagi wezwanie, z jakim Bóg zwraca się do nas za pośrednictwem Maryi: modlitwa, post, miłość, a wszystko to dla pokoju na świecie. Maryja głosi to od pierwszego orędzia. Wszystkie inne jedynie tę myśl rozwijają.
«Pokój, pokój, pokój… Tylko pokój! Trzeba, by ludzie pojednali się z Bogiem i między sobą. Dlatego właśnie trzeba wierzyć, modlić się, pościć i spowiadać się.» (27.06.81)
«Najważniejszym orędziem jest pokój» (XII, 1982)
Wiele razy w 1981 roku słowo MIR (pokój) ukazało się widzącym i innym, pielgrzymom, parafianom, i tym żarliwym i tym sceptycznym, wypisane płomiennymi literami na niebie lub na murze.
«Drogie dzieci! Bóg mi pozwolił stworzyć z Nim tę oazę pokoju. Chcę was wezwać, abyście ją chronili i aby ta oaza zawsze była czysta… Wzywam was na świadków, żebyście poprzez swoje życie pomogli w zachowaniu pokoju.» (26.06.86)
«Dziś jak nigdy dotąd wzywam was, żebyście się modlili o pokój, o pokój w waszych sercach, pokój w waszych rodzinach i pokój na całym świecie…» (25.03.93)
«Błogosławię was moim szczególnym matczynym błogosławieństwem… Daję wam mój pokój i moją miłość, abyście mogli je zanieść do waszych rodzin i rozdawać wokół siebie» (26.06.86)
I tak, kiedy po 8 latach widząca Maria pragnęła dokonać podsumowania tego, co najważniejsze w orędziach Maryi, na pierwszym miejscu postawiła właśnie pokój: «To pokój jest Jej pierwszym wezwaniem. Dziewica Maryja ukazała się w Medziugorju przedstawiając się jako Królowa Pokoju. Ona zaprasza nas przede wszystkim do modlitwy o pokój w naszych sercach, potem w naszych rodzinach, a następnie na całym świecie.» (Z listu Marii Pavlović z 27.06.1986).
«Dziś wzywam was w szczególny sposób do modlitwy o pokój… Proście Księcia Pokoju, żeby was ochraniał swoim płaszczem i żeby pomógł wam zrozumieć wielkość i wagę pokoju w waszych sercach. Tak będziecie zdolni szerzyć pokój z waszych serc na cały świat.» (25.12.90)
«Dziś jak nigdy dotąd wzywam was do modlitwy. Niech wasza modlitwa będzie błaganiem o pokój. Szatan jest silny i pragnie zniszczyć nie tylko ludzkie życie, ale także przyrodę i planetę, na której żyjecie. Dlatego, drogie dzieci, módlcie się, abyście poprzez modlitwę obronili się błogosławieństwem Bożego pokoju» (25.01.91)
Jakże wiele razy Jezus powtarzał, że przyszedł przynieść nam pokój! „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję” (J 14,27). Maryja zachęca nas do przyjęcia pokoju Jezusa w naszych sercach, abyśmy mogli go udzielać wokół siebie. Człowiek będący narzędziem pokoju sam jest w pokoju, akceptuje sam siebie takim jaki jest, przyjmuje Boże przebaczenie, jakiekolwiek nie byłyby jego grzechy. Przyjmuje także drugiego w jego odmienności i z jego słabościami, przebacza mu. Jedynie wtedy może głosić słowo pokoju.
Pokój, do jakiego wzywa nas Maryja, nie jest więc prostym brakiem wojny i przemocy. To obecność samego Boga, która urzeczywistnia się w ludzkich sercach. To Prawda, w pełni obecna w Bogu, której człowiek poszukuje i którą przyjmuje. To właśnie z powodu odrzucenia Boga i Jego miłości naszym światem wstrząsają wojny i przemoc. Orędzie Maryi w Medziugorju nie ma żadnych aspiracji politycznych, lecz jeśli je wiernie zrealizujemy, ujrzymy jego nieuniknione polityczne konsekwencje.
Idole XX wieku noszą imiona Pieniędzy, Władzy, Przyjemności. W imię tych bożków, przede wszystkim zaś w imię Pieniędzy i Władzy, ich adoratorzy popełniają bezpośrednio lub pośrednio wszelkie akty przemocy, które niszczą nasz świat: wojny, bunty, zamachy, tortury, wyzysk ubogich, ucisk słabych, niszczenie środowiska. Fundamentem mocy tych bożków i ich adoratorów są niesprawiedliwe struktury naszych społeczeństw. Aby powstrzymać niesprawiedliwość i przemoc, a ustanowić Królestwo Pokoju, trzeba koniecznie zmienić te niesprawiedliwe struktury i zbudować społeczeństwo, które nie będzie się opierać na wyłącznym i niepohamowanym poszukiwaniu korzyści i władzy, lecz na sprawiedliwości, solidarności, braterstwie i pełnym rozwoju każdego mężczyzny i każdej kobiety.
To są najważniejsze konsekwencje wezwania Maryi. Zrealizowanie ich nie jest proste. To dlatego Ona nie przestaje zapraszać nas do wiary, miłości i świętości.
Rozdział 2. NASZA ODPOWIEDŹ: WIARA, MIŁOŚĆ, ŚWIĘTOŚĆ
Nie da się rozdzielić tych trzech fundamentalnych wymiarów chrześcijańskiego życia. Są nierozłączne jak trzy powierzchnie pryzmatu. Wierzyć w Boga to więcej niż zaakceptować Jego obecność. Wierzyć w Boga to uznać w Nim Nauczyciela i Pana naszego życia, to całkowicie oddać się na Jego służbę, to kochać Go z całego serca. Wszyscy ci, którzy wierzą w Boga, niezależnie od tego, czy są Żydami, chrześcijanami czy muzułmanami, zgodziliby się, że należy upaść na twarz i zawołać wraz z Izajaszem: „Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów” (Iz 6,3). Bóg jest ŚWIĘTY, jest odmiennym Bytem, tajemniczym, budzącym trwogę, a równocześnie przyciągającym.
Swoim uczniom Jezus Chrystus objawił, iż Bóg jest także MIŁOŚCIĄ. Zsyła nam Swego Ducha, który przychodzi zamieszkać w naszych sercach i czyni z nas dzieci Boże, sprawia, że stajemy się uczestnikami natury samego Boga. Jak Bóg stajemy się święci (pierwsi chrześcijanie nazywali ochrzczonych ‘świętymi’), uczymy się przebaczać i kochać – tak jak ON. Orędzia Maryi prowadzą nas więc do samego serca naszej chrześcijańskiej wiary.
a. Wiara
Od początku objawień wiara ukazuje się nam jako jeden z podstawowych wymiarów orędzia pokoju Maryi. Powraca Ona do tego z naciskiem, przede wszystkim na początku.
«Zawrzyjcie pokój z Bogiem. Dlatego właśnie trzeba wierzyć, modlić się, pościć i spowiadać się.» (26.06.81)
«Franciszkanie z Medziugorja powinni trwać w wierze i ochraniać wiarę innych.» (27.06.81)
«Niech lud wierzy i trwa w wierze. Niech kapłani będą silni wiarą i niech wam udzielają pomocy. Błogosławieni ci, którzy nie widzieli, a wierzą. Niech ci, którzy nie widzą, wierzą tak, jak ci, którzy widzą. (28.06.81)
«Moje aniołki, spójrzcie na Mojego Syna Jezusa. On był męczony z powodu Swojej wiary. A jednak wszystko zniósł. Wy również wszystko zniesiecie.» (27.07.81)
«Wszystkie znaki świetlne mają za zadanie umocnić waszą wiarę.» (22.10.81)
«Modlitwa powinna stanowić część waszego codziennego życia po to, by zakorzeniła się w was prawdziwa wiara.» (8.09.91)
«Módlcie się, módlcie się… Trzeba mocno wierzyć, trzeba regularnie przystępować do spowiedzi i także do Komunii św. To jedyny środek ocalenia.» (10.02.82)
Maryja zaprasza nas do uwierzenia. Tak samo Jahwe wzywał Izraela do podążania za Nim z wiarą. Abraham został nazwany «ojcem wszystkich tych, którzy wierzą» (por. Rz 4,11). Rozdział 11 Listu do Hebrajczyków przypomina całą historię Izraela, ukazując, jak każdy patriarcha i wielki przywódca ludu Bożego działał w wierze i przez to podobał się Bogu. Tekst kończą słowa, iż «ze względu na swą wiarę stali się godni pochwały» (por. Hbr 11,39; zob. także Hbr 11,2.4-7 i następne).
Jezus zachęca Swoich uczniów do uwierzenia. Wiara jest jedynym warunkiem stawianym przez Jezusa, aby kogoś uzdrowić (por. Mk 2,5; 5,34; 6,5n; 7,29; 9,23n i inne). To dzięki wierze uczniowie wejdą do Królestwa Bożego (por. Łk 8,20; Mk 1,15). Doskonały przykład tej wiary daje nam sam Jezus umierając na krzyżu (por. Hbr 12,1-3).
b. Miłość
Maryja przypomina nam, że pokój pomiędzy ludźmi jest nietrwały i pozorny, jeśli nie jest on owocem miłości Boga i bliźniego.
«Wzywam was do miłości: kochajcie najpierw swoich domowników, a potem będziecie mogli przyjmować i kochać wszystkich, którzy tu przychodzą.» (6.06.85)
«Wzywam was, byście wcielali w życie miłość Boga i bliźniego. Bez miłości, drogie dzieci, nic nie możecie». (29.05.86)
«Wzywam was, byście zawsze wnosili pokój i jedność, szczególnie tam, gdzie żyjecie. Działajcie z miłością. Niechaj miłość będzie zawsze jedynym stosowanym przez was środkiem.» (31.07.86)
«Spełniajcie dzieła miłosierdzia z miłością i ze względu na miłość do Mnie i do waszych kochanych braci i sióstr. To co czynicie dla innych, róbcie z wielką radością i pokorą przed Bogiem.» (25.11.90)
Przykazanie miłości – miłości względem Boga i bliźniego – znajduje się w centrum całego nauczania Biblii, tak w Nowym, jak i w Starym Testamencie. Zapytany o największe z przykazań (por. Mt 22,36-40), Jezus odpowiada dwoma cytatami ze Starego Testamentu: «Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił» (Pwt 6,5). «Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego» (Kpł 19,18). Kończy tymi słowami: «Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy» (Mt 22,40).
Rzeczywiście, dziesięć przykazań stanowiących fundamentalne zasady prawa zarówno dla chrześcijan, jak i dla Żydów jedynie przybliża te dwa przykazania. To samo można powiedzieć o nauczaniu Jezusa, który wyjaśnia i zgłębia przede wszystkim to drugie: «To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem» (J 15,12). «Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali» (J 13,35). «Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili» (Mt 25,40). I Jezus da nam przykład największej miłości, umierając za nas na krzyżu.
c. Świętość
Świętość nie jest już dziś popularna wśród ludzi. Mają zwyczaj uważać ten typ duchowości za przestarzały. Świętość stanowi, według nich, wymaganie wielkich praktyk ascetycznych i heroicznych wyrzeczeń, do podjęcia których nie czują się zdolni. Trzeba przyznać, że powodem takiego rozumowania jest wiele żywotów świętych. Chrześcijanie są raczej skłonni twierdzić, że chcą się w pokorze ograniczyć do prób kochania bliźniego i realizowania zasad płynących z Ewangelii. W swej wielkiej matczynej delikatności Maryja przychodzi wyjaśnić, że „droga świętości” jest w rzeczywistości „dróżką” – jak nazywała ją św. Teresa z Lisieux – utkaną z „małych ofiar”, miłości bliźniego, posłuszeństwa Słowu Bożemu, a w szczególności orędziom, jakie Najświętsza Panna przekazuje nam dziś od Boga, z ufności złożonej w Bogu i w Maryi, Matce Jezusa i naszej. Zaprasza nas do „przyjęcia wszystkiego, co Bóg nam daje.
«Wiecie, że pragnę prowadzić was drogą świętości. Jednak nie chcę was przymuszać do tego, abyście zostali świętymi. Pragnę, by każdy z was swymi drobnymi ofiarami pomógł sobie i mnie, abym mogła doprowadzić was do tego, że z każdym dniem będziecie bliżej świętości» (9.10.86).
«Niech wasza rodzina będzie miejscem, w którym rodzi się świętość. Pomóżcie wszystkim żyć w świętości, przede wszystkim waszym własnym rodzinom.» (24.07.86)
«Módlcie się i z dnia na dzień przemieniajcie swoje życie, abyście byli świętymi.» (13.11.86)
«Jeśli żyjecie Moimi orędziami, wtedy żyjecie w świętości.» (10.10.85)
«Wzywam was dziś do świętości. Bez niej nic nie możecie. Dlatego miłością zwyciężajcie każdy grzech. Z miłością pokonujcie wszelkie trudności. Żyjcie miłością» (10.07.86).
Ukształtowana i karmiona Bożym Słowem Maryja powtarza wobec chrześcijan XX wieku dawne wezwanie Boga, z jakim zwrócił się On do Swego ludu u początku jego istnienia: «Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!» (Kpł 19,2).
Jezus podejmował to samo wezwanie, kiedy zachęcał Swych uczniów słowami: «Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.» (Mt 5,48)
Św. Paweł dobrze zrozumiał cudowny dar, jaki Bóg uczynił poprzez chrzest tym, którzy wierzą w Jego Syna. W Jezusie Chrystusie są oni „świętymi” świętością samego Boga (por. 1 Kor 1,2; Flp 1,1). Są oni uczestnikami natury samego Boga. Wystarczy jedynie wierzyć w Jezusa Chrystusa i realizować w życiu Jego Słowo. Najświętsza Panna również ukazuje nam, że ta droga prowadzi do pełni życia i radości, zapewnia nam słodycz życia, światłość i radość. Temu, kto na nią wchodzi Bóg objawia „Swoją słodycz”.
«Postępujcie w świętości poprzez te orędzia. Ja wam pomogę. Dawajcie z siebie wszystko i kroczmy razem, wrażliwi na słodycz życia, światłość i radość.» (5.08.85)
«Proszę was, abyście od dzisiaj przyjęli drogę świętości. Kocham was i dlatego pragnę, abyście byli święci. Nie chcę, by szatan zatrzymał was na tej drodze. Módlcie się i przyjmujcie wszystko, co Bóg wam daje na tej drodze, która jest bolesna, ale temu, kto zaczyna nią iść, Bóg ukaże jej słodycz i smak dobrowolnej odpowiedzi na Jego wezwania» (25.07.87)
«Jestem waszą Matką, dlatego pragnę was wszystkich doprowadzić do pełnej świętości. Pragnę, by każdy z was był szczęśliwy tu na ziemi i ze Mną w niebie.» (25.05.87).
Problem duchowej radości zostanie jeszcze podjęty i rozwinięty w rozdziale 12.
Rozdział 3: ATAKI SZATANA
Plan Boży ma zaciekłego przeciwnika. Jest nim szatan, smok z Apokalipsy, który walczył z Jezusem i który jeszcze dziś walczy z Jego Kościołem. Maryja przychodzi dzisiaj walczyć w szczególny sposób u boku Swoich dzieci przeciw temu odwiecznemu wrogowi człowieka. Od sierpnia 1981 roku Maryja sygnalizuje widzącym w Medziugorju działania, jakie szatan podejmuje wokół nich i przypomina im broń, którą dysponują.
1. Szatan istnieje i działa pomiędzy nami
«Mój Syn chce zdobyć wszystkie dusze dla siebie, ale diabeł usiłuje też coś otrzymać. On miota się, aby przeniknąć do was.» (2.8.81)
«Diabeł pragnie narzucić wam swoją władzę, lecz wy powinniście pozostać wytrwali i postępować w wierze. Ja zawsze pozostanę blisko was.» (10.11.81)
«Szatan istnieje. On usiłuje tylko niszczyć. Co do was, módlcie się i wytrwajcie w modlitwie. Nikt nie może nic przeciwko wam» (14.2.82)
«Szatan chce wojny, chce niepokoju, chce zniszczyć wszystko, co dobre…» (25.3.93)
2. Szatan atakuje przede wszystkim tych, którzy usiłują odpowiedzieć na wezwanie Maryi i rozszerzać jej orędzia.
«Bądźcie czujni, ten czas jest niebezpieczny. Demon usiłuje was zawrócić z drogi. Ci, którzy oddają się Bogu, staną się przedmiotem ataków». (27.7.83)
«Szatan jest wściekły na tych, którzy poszczą i nawracają się» (15.8.83)
«Zacznijcie walkę z szatanem przez modlitwę. On pragnie działać teraz, kiedy uświadamiacie sobie jego działanie. Uzbrójcie się przeciwko szatanowi, a zwyciężycie z różańcem w ręku» (8.8.85)
«Bądźcie ostrożni, ponieważ demon przede wszystkim kusi tych wszystkich, którzy podjęli decyzję poświęcenia się Bogu. Podsuwa im myśli, że modlą się zbyt dużo, że za wiele poszczą, że powinni być jak inni młodzi i gonić za przyjemnościami. Niech go nie słuchają i niech mu się nie podporządkowują! Powinni zważać na głos Dziewicy. Kiedy wzmocnią się w wierze, demon nie będzie już potrafił ich zwieść.» (16.6.83)
3. Jego plan polega na wprowadzeniu zamętu w dzieło Boga i na niszczeniu go.
«Szatan istnieje. On usiłuje tylko niszczyć. Co do was, módlcie się i wytrwajcie w modlitwie. Nikt nie może nic przeciwko wam.» (14.2.82)
«Szatan chce unicestwić wszystkie moje plany. Módlcie się wraz ze Mną, aby jego plan się nie urzeczywistnił. Ja będę prosić Mojego Syna, Jezusa, aby – w próbach szatana – dał wam łaskę poznania zwycięstwa Jezusa.» (12.7.84).
«Drogie dzieci, szatan usiłuje ciągle przeszkodzić Moim planom. Módlcie się, módlcie się, módlcie się» (9.8.84)
«Módlcie się, ponieważ szatan usiłuje bez przerwy niszczyć moje plany. Módlcie się z całego serca, zdajcie się na Jezusa» (11.8.84)
«Szatan zawzięcie usiłuje pokrzyżować plany Boże. Rozpoznaliście to już w dniu Bożego Narodzenia. Ale w waszych sercach Bóg jest zwycięzcą. Oddajcie wasze serca radości.» (27.12.84)
«Módlcie się coraz więcej. W ten sposób szatan oddali się od tego miejsca. Plan szatana upadł. Módlcie się, aby plan Boga się zrealizował.» (5.9.85)
«Jestem z wami w tych niespokojnych dniach, kiedy szatan chce zniszczyć wszystko, co Ja i Mój Syn Jezus budujemy. Szczególnie chce zniszczyć wasze dusze, pragnie was odwieść jak najdalej od życia chrześcijańskiego i od przykazań, do których wzywa was Kościół, abyście według nich żyli. Szatan chce zniszczyć wszystko, co jest święte w was i wokół was.» (25.9.92)
Ten odwieczny wróg człowieka usiłował już wmieszać się w plan miłości Bożej, kiedy Jezus rozpoczął Swoją misję zbawczą w Palestynie. Szatan kusił Go, Jezus jednak zwyciężył nie tylko na pustyni, lecz również wtedy gdy wyrzucał niezliczone demony w czasie swej publicznej działalności. Widoczne zwycięstwo szatana przez upokorzenie i śmierć Jezusa na krzyżu było jego ostateczną klęska. Apostołowie byli świadomi, że smok w swojej wściekłości wobec Niewiasty (Kościoła i Maryi) «odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa» (por. Ap 12,17).
Święty Piotr nas ostrzega: Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący, krąży szukając kogo pożreć. Według św. Pawła naszej codziennej walki nie toczymy przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. Dlatego – radzi – weźcie na siebie pełną zbroję Bożą. (por. Ef 6,12-13).
Papież Paweł VI był przekonany, że największe zwycięstwo szatana polega na tym, że już nie wierzymy w jego istnienie.
4. Świat jest wielkim polem walki pomiędzy Bogiem i szatanem.
Maryja w Medziugorju mówi: «Toczy się właśnie wielka walka, walka pomiędzy moim Synem i szatanem. Dusze ludzkie są stawką w tej walce.» (2.8.81)
«Szatan jest niesłychanie silny i wszelkimi sposobami pragnie przeszkodzić moim planom, które rozpoczęłam z wami. Módlcie się, tylko się módlcie i nie ustawajcie nawet na chwilę. Nie dopuśćcie do tego, by szatan pozbawił was odwagi. On ma wielki wpływ na świat. Bądźcie czujni.» (14.1.85)
«Przyrzekłam wam oazę pokoju. Wiecie o tym, lecz nie wiecie, że obok tej oazy znajduje się pustynia, na której szatan czatuje i usiłuje skusić każdego z was. Jedynie przez modlitwę możecie pokonać każdy wpływ szatana. Gdziekolwiek byście byli, jestem z wami, ale nie mogę pozbawiać was waszej wolności» (7.8.86).
«Na jakimkolwiek miejscu Ja się ukazuję, a ze Mną mój Syn, tam również przychodzi i szatan.» (28.1.87)
«Stoczcie przez modlitwę walkę z szatanem. Jesteście obecnie poinformowani o jego działaniach. Ale on chce wzmocnić swoje działanie. Uzbrójcie się przeciwko szatanowi. Zwyciężycie dzięki różańcowi w rękach.» (11.7.85)
Poprzez te orędzia Maryja błaga nas, byśmy nie ulegali złudzeniom i rozpoznali obecność szatana. On bez przerwy się miota i wysyła swoje demony z łańcuchami do wszystkich miast i wiosek całego świata, do wszystkich biur i fabryk, do sklepów, barów, kin, na łąki, na ulice i uliczki, wszędzie tam, gdzie ludzie żyją, cierpią, bawią się, pracują, śpią lub podróżują. Nie wolno im nikogo pominąć: ani mężczyzny, ani kobiety, ani dziecka. Wszystkich mają związać łańcuchami, które składają się z oczek – idoli zniewalających ludzi w XX wieku. Ich imiona to pieniądz, sukces, władza, przyjemność.
5. Broń polecana przez Maryję
W obliczu zagrożeń Maryja dodaje kilka rodzajów broni do tych, które już przytoczyliśmy: wiara, modlitwa, szczególnie różańcowa, i post. Dziewica szczególnie prosi nas o ubóstwo serca, miłość i pokorę. Wsłuchajmy się w Jej słowa.
a. Ubóstwo
«Obecnie na całym świecie wielu zbytnio poszukuje pieniędzy. Biada usiłującym wszystko zagarnąć od tych, którzy tu (do Medziugorja) przybywają, a błogosławieni ci, którym się odbiera.» (18.3.85)
«Wasze serca są zwrócone ku dobrom ziemskim i te dobra was zajmują. Zwróćcie wasze serca do modlitwy i pragnijcie wylania Ducha Świętego w tych dniach, kiedy szatan działa.» (9.5.85)
«Nie spoglądajcie z pogardą na biednego, który żebrze o kawałek chleba. Nie odrzucajcie go od waszego stołu, na którym panuje obfitość. Pomóżcie mu, a Bóg wam pomoże. Zapomnieliście o tym wszystkim. Szatan na to wpłynął» (28.1.87)
«Ciągle pomagajcie biednym, chorym. Odkrywajcie Mnie w biednym i w każdym człowieku.» (31.1.84)
«Łatwo gubicie się w materialnych i ludzkich rzeczach, a zapominacie, że Bóg jest waszym największym Przyjacielem…» (25.2.92)
b. Miłość
«Kochajcie waszych nieprzyjaciół, módlcie się i błogosławcie im.» (22.06.83)
«Zapraszam was do miłości. Kochajcie najpierw wszystkich w waszych rodzinach, a potem będziecie umieli przyjmować i kochać wszystkich, którzy tu przyjdą.» (6.6.85)
«Miłujcie. Jeśli nie kochacie, nie będziecie mogli przekazywać świadectwa; nie będziecie mogli świadczyć ani o mnie, ani o Jezusie.» (6.6.86)
«Wiecie, że was kocham. Płonę z miłości do was. Dlatego zdecydujcie się i wy również na miłość.» (20.11.86)
c. Pokora
Maryja podkreśla z naciskiem, że pokora jest bronią w walce z szatanem. Powraca do tego wiele razy. Mówi:
«Modlitwa żarliwa, pokora, miłość wzajemna przeszkodzi szatanowi zbliżyć się do was.» (2.3.85)
«Żyjcie w pokorze wszystkimi moimi posłaniami, jakich wam udzielam.» (21.11.88)
«Módlcie się i pośćcie. Pragnę od was pokory. Ale możecie się stać pokornymi tylko przez modlitwę i post.» (10.2.84)
Te wezwania Maryi są jakby echem słów Jezusa: «Błogosławieni ubodzy… Błogosławieni cisi… Błogosławieni pokorni…!» To również echo wielkiej miłości Boga, który kocha ubogich, słabych, prześladowanych. Bóg jest Tym, który wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej, a nas uwalnia z mocy wszystkich ciążących nad nami królestw (por. 1 Sm 10,18). Bóg, na przestrzeni całej historii Izraela, stale brał w obronę ubogiego, prześladowanego, wdowę i sierotę.
Jeśli wszelkie rodzaje broni – które zaleca nam Maryja (wiara, modlitwa, post, ubóstwo serca, pokora) – wymagają naszej dobrowolnej akceptacji, to dzieje się tak dlatego, że prawdziwym polem walki jest serce każdego człowieka. Bez naszej zgody, bez naszego „tak” ani Maryja, ani Jezus nie mogą prowadzić w nas tej walki. Dlaczego właśnie Maryja przychodzi błagać nas o nawrócenie i o zaangażowanie się wraz z Nią w walkę z szatanem po to, by zrealizował się plan Boży.
Maryja mówi: «Potrzebne Mi są wasze modlitwy i wasze ‘tak’» (25.2.92)
«Wzywam wszystkich, którzy Mi powiedzieli ‘tak’, aby odnowili akt poświęcenia się Mojemu Synowi Jezusowi i Jego Sercu oraz Mnie, abyśmy mogli was jeszcze intensywniej użyć jako narzędzi pokoju w tym niespokojnym świecie.» (25.4.92)