22 rocznica objawień Matki Bożej w Medziugorju

“Nie bójcie się. Ja jestem z wami!” – oto słowa, jakie Matka Boża skierowała do Iwanki w 22 rocznicę objawień.
Po raz pierwszy ukazała się 24 czerwca 1981 r., w święto św. Jana Chrzciciela. Od tego dnia, aż po dzisiejszy dzień, ukazuje się regularnie, nawołując w orędziach do pójścia drogą świętości. Nigdy dotąd objawienia nie trwały tak długo, przez tak wiele lat.
Tysiące ludzi, odpowiadając na wezwania Maryi, podążają wskazywaną przez Nią drogą. W całym świecie powstały niezliczone grupy modlitewne. W tym nowym miejscu objawień, do którego z różnych stron podążają pielgrzymi, budzą się i dojrzewają duchowe powołania, dokonują się duchowe i fizyczne uzdrowienia – nie sposób określić ich liczby. Zna ją tylko Bóg, podobnie jak zna nawrócenia pośród wielomilionowej rzeszy pielgrzymów, przybywających do Medziugorja.
Tu przeżywana jest obecność Bożej Miłości, wiarę wzmacnia żywa Eucharystia, dusze ogarnia pokój. W sprawowanym nieustannie sakramencie pokuty następuje pojednanie. Bóg obejmuje pielgrzymów, obdarzając wewnętrznym pokojem, tak bardzo upragnionym i poszukiwanym przez człowieka. Dowodem na to jest już i to, że nigdy dotąd lekarze nie przepisywali tak wielu lekarstw, które mają łagodzić depresje, obawy, niepokoje. Dzieje się tak, ponieważ ludzkość oddaliła się od Boga.
W Medziugorju Maryja ukazuje się już tak długo, aby bliskość Boga była ponownie przez wszystkich odczuwana.
Przed laty, w trzecim dniu objawień, 26 czerwca 1981 r., Matka Boża ukazała się jedynie widzącej Marii Pavlović, stojąc na tle ciemnego krzyża. Gospa płacząc, powiedziała: „Pokój, pokój, tylko pokój!” Ze łzami w oczach powtórzyła dwukrotnie: „Pokój ma znów zapanować między Bogiem i człowiekiem. Pokój pomiędzy ludźmi!”.
Jakże rzadko w minionych latach słyszeliśmy od widzących, że Ona płacze. To orędzie wypowiedziane przed krzyżem, jest tak ważne dla obecnego świata, mieniącego się być nowoczesnym. Człowiek usiłuje zająć miejsce Boga z przekonaniem, że zdoła uczynić wszystko, co zechce, bez Jego udziału. Stąd porządek i działania ustalane w świecie, ukierunkowane są na sprawy doczesne, materialne, cielesne. Sukces, pieniądz, władza: to ideały i wzory do naśladowania, które głoszą rządzący dzisiejszym światem i menadżerowie.
Ojciec Święty Jan Paweł II wydaje się być w obecnym świecie jedynym wskazującym właściwe drogi postępowania. Większość głosi, iż uznaje Jego autorytet i że przychyla się do głoszonych przez niego wskazań, lecz ich nie urzeczywistnia.

Z rocznicowej kroniki
22 rocznica pierwszego ukazania się Matki Bożej przebiegała w odświętnej atmosferze. Uroczystości zapoczątkowała nowenna. Pielgrzymi podążali na Kriżevać, Podbrdo, na grób Ojca Slavko Barbaricia oraz do kościoła, gdzie w ciągu dnia nieustannie gromadzili się wierni, przystępowali do sakramentu pokuty.
24 dzień czerwca 2003 był dniem tradycyjnego Marszu Pokoju, prowadzonym przez ojca Ljubo Kurtovicia z udziałem wielu kapłanów. Uczestnikiem marszu z grona widzących była Vicka. Przed klasztorem w Humac, ojciec Ivan Landeka błogosławiąc biorących udział w procesji, przypomniał też, że wszyscy ponosimy odpowiedzialność za pokój w świecie.
Po marszu, przed kościołem, z każdą godziną gromadziło się coraz więcej pielgrzymów. Przybywali autokarami, samochodami, pieszo. Wieczorem, przy ołtarzu pod gołym niebem, przed Mszą św., którą celebrował o. Gabriel Mioc z udziałem 135 kapłanów z różnych krajów, odmówiono modlitwę różańcową.
W późnych godzinach wieczornych do Medziugorja dotarła wieść, że w mostarskim szpitalu, w wieku 83 lat, zmarł powszechnie szanowany kapłan, franciszkanin, o. dr Ljudević Rupcić; serdeczny i życzliwy, zawsze otwarty na prośby i życzenia pielgrzymów. W ostatnich latach, ten wykładowca biblistyki, całkowicie oddał się służbie Matki Bożej z Medziugorja m. in. jako autor książek o tych objawieniach. W wielu rozmowach ubolewał nad, niezrozumiałym dla niego, powierzchownym i jakby nieczułym nastawieniem oficjalnych władz Kościoła do miejsca tak wielkich łask. Osobiście pozostawał niezmiennie gorliwym czcicielem Maryi, Królowej Pokoju, wdzięczny za możliwość przekazywania Jej pokoju innym. Jego serdeczne i przyjazne usposobienie udzielało się innym, obdarzając spokojem i zadowoleniem. Śmierć o. Ludjevicia Rupcicia w dniu 22 rocznicy objawień miała w sobie coś symbolicznego.
W dniu 25 czerwca 2003 r. uroczysta, rocznicowa Msza święta została odprawiona przez ojca Miro Sego wspólnie z 180 koncelebransami z 20 krajów. Również w tym dniu widząca Marija ujrzała Matkę Bożą, która przekazała jej comiesięczne orędzie. Matka Boża dziękowała w nim za wszystko, co z Jej orędzi już zostało wprowadzone w życie. Adorację po Mszy św. poprowadził ojciec Mario Knezević.
Po tych doniosłych dniach w Medziugorju, tak ważnych dla całego świata, redakcja czasopisma “MEDZIUGORJE” złożyła wizyty: widzącej Marii Pavlović-Lunetti oraz ojcu Jozo Zovko. Przebieg przeprowadzonych z nimi rozmów, w których przekazali swe myśli i uwagi dotyczące również 22 rocznicy objawień: [Marija] [O. Jozo]